Louredo en el Ensenada página 3

Louredo en el Ensenada página 3

Damos un paso más, arrancando al olvido una página del conocido Catastro de Ensenada. Ya hemos compartido la primera página y la segunda, referidas a Louredo. Y hoy vamos a por la tercera. 

Este sencillo escrito no es más que una "traducción" a castellano de las gastadas líneas del vetusto catrastro. Quizás un día valga la pena transcribir este y otros escritos que la historia ha dejado y que hoy iluminarían parte de nuestro pasado. De momento, queden estas líneas que son una aproximación. En su momento, el doctor en historia, don Rodrigo Pousa, me mandó una grabación de su voz relatando las cuatro primeras páginas del Ensenada. Yo fui poniendo por escrito sus palabras. Si algún error se encuentra se debe a mi labor. Básicamente, he pasado a castellano la grabación, adaptando grafías y puntuaciones. Al lado, dejo la foto de la página, de modo que el curioso pueda cotejar y hasta transcribir literalmente lo que pone. Quien quiera consultarlo en su integridad, pásese por AQUÍ

Igual que fixen anteriormente, primeiro van unhas liñas sobre que é e como xurdiu o Catastro de Ensenada. Desta vez, con datos da publicación 'Fronda', do Arquivo Provincial de Ourense, no seu número 9, de marzo-abril 2007:

Unha frustrada revolución fiscal
A mediados do século XVIII, o sistema fiscal da Coroa de Castela era
complicado, ineficaz e socialmente inxusto: a recadación estaba privatizada dende o século XVI e había multiplicidade de impostos indirectos que gravaban aos sectores menos favorecidos e aos economicamente máis dinámicos. A Facenda Real precisaba ser saneada urxentemente pero non parecía aconsellable facelo aumentando aínda máis a presión fiscal. Por iso, para incrementar os ingresos, só quedaba a vía da racionalización do sistema tributario e da eficacia recadadora a través da recuperación da recadación directa por parte do Estado. Para racionalizar o sistema, pero tamén por xustiza fiscal, o Marqués da Ensenada pretendía reducir os distintos impostos indirectos a unha única contribución” directa e proporcional á riqueza de todos e cada un dos vasalos, sen excepción dos estamentos privilexiados (nobres e cregos), exentos daquela da maioría das cargas fiscais. Pero para isto era preciso coñecer a riqueza de cada un dos contribuíntes, tanto persoas físicas como xurídicas, nas 22 provincias que integraban a Coroa de Castela. Con ese fin creouse un aparato administrativo ad hoc integrado por eficientes funcionarios que, entre 1750 e 1756, realizaron con rigor, exhaustividade e eficacia as “averiguacións” necesarias. Finalmente, distintos atrancos fixeron que esta revolución fiscal quedase aprazada sine die ate
ficar esquecida nos andeis dos arquivos das oficinas da Facenda Real.

Ahora, la página 3, sobre Louredo: 

comercios, industrias y demás utilidades. Dando principio a dichas declaraciones y bajo el juramento que tienen hecho de decir verdad de lo que supieren y fuere preguntado, según alcanzaren su saber y entender en el que se ratificaron de que yo, el presente escribano doy fe. Y siendo preguntados al tenor de dicho interrogatorio que va por cabeza al cual y su contenido depusieron lo siguiente. A la primera pregunta de dicho interrogatorio dijeron que este lugar se llama Louredo, feligresía de san Benito de la Arnoya, jurisdicción de la villa de Milmanda, muy antiguo y como tal conocido en el reino, y en especial en la provincia de Orense. Y responden a la segunda pregunta de dicho interrogatorio dijeron que este referido lugar y su término es de señorío y, como tal, pertenece al marqués de Malpica y Povar, conde de Gondomar, quien pone Co(...) 
 
 
 

Continuará...


 

Comentarios